De skiërs skiën ook echt. Ze proberen alvast de hellingen op het steile dak van de nieuwe afvalverbrandingsinstallatie. Zonder sneeuw, maar op een structuur van kunstgras, weide en siliconen. Ook al is de berg kunstmatig aangelegd, hij roept! Deze unieke attractie met de naam Copenhill lokt toeristen en Denen, architectuurfans en wintersporters, schoolklassen en doorgewinterde sneeuwliefhebbers naar het eiland Amager. In tegenstelling tot het skiën in de Alpen heeft de rit ernaartoe niet zoveel te betekenen, althans niet voor de Denen. Copenhill ligt op slechts tien minuten fietsen van de vrijstaat Christiania en op slechts 15 minuten rijden van het centraal station van Kopenhagen. ‘Wij Denen waren nog nooit zo snel op de piste’, aldus Christian Ingels. Zijn ogen stralen, zijn zonnebril staat hoog in zijn haar. De gekleurde glazen schitteren in de zon. De vader van dit merkwaardige project groeide bij wijze van spreken op ski's op en omschrijft zichzelf als een echte wintersportfanaat. In 2009 wonnen hij en zijn neef, architect Bjarke Ingels, de aanbesteding rond de toekomstige bestemming van het dak van de nieuwe afvalverbrandingsinstallatie. ‘Copenhill is gemaakt door skiërs voor skiërs’, benadrukt hij zijn visie. Tien jaar later is het zover. Het project, dat in eerste instantie klinkt als een rare grap, is gerealiseerd. Kopenhagen heeft nu een skipiste.

Carsten staat met zijn snowbike op de top. Hij is met zijn vrienden Tobias en Eric uitgenodigd om de piste te testen. Boven hen straalt de blauwe hemel, onder hen ligt een gigantische kolos uit beton en staal, voor hen wacht het plezier van de 450 meter lange afdaling. De man van midden veertig is net als Christian en vele andere Denen al sinds zijn jeugd gek van skiën – sinds een ongeluk is hij evenwel overgestapt op een snowbike. Op drie ski’s, die zoals bij een driewieler bevestigd zijn, draait hij de piste op en glijdt met snelle bochtjes de helling af. De plastic matten waarop hij naar beneden glijdt, maken bijna hetzelfde geluid als net geperste sneeuw in de ochtend. Voor een zo realistisch mogelijk sneeuwgevoel worden de ski’s niet met wax maar met silicoon behandeld – een vreemd idee voor skiërs en snowboarders, maar noodzakelijk voor een authentieke skiervaring. ‘Je went er snel aan’, aldus Tobias, een enthousiaste snowboarder die al vele malen op de piste heeft gestaan. Vreemd is het eerder om op een groene piste te skiën in plaats van een witte, lacht hij. De twee trekken hun handschoenen aan en maken zich op voor de volgende afdaling.